Şu uyanma işine uyuz oluyorum. Başka bir kelime bulamadım. Bildiğin uyuz oluyorum çünkü ve yalnız olmadığımı düşünüyorum. Uyumaya çalışıyorum ama uyanacağım aklıma geliyor, resmen sinirleniyorum. Acaba uyandığımda ziyadesiyle huysuz olmamdan mı kaynaklı bunlar? Aslında kendime mi bu sinir harplerim. "Öf bee, gene uyandık, şimdi biraz huysuz olmalıyım" diye kendimi mi şartlıyorum ben acaba? Of! N'oluyor ya?!..Uyanıp, huysuzluğumu yatakta geçirmeyi planlıyorum artık! Uyandığımda bir yarım saat yataktan çıkmayacağım. Kalktığımda da şeker gibi olacağım haliyle. İşe gitmek için kurulan saati de her zaman ki saatinden yarım saat önceye kuracağım ki; her şey mükemmel olabilsin. Bakalım, deniyeceğim, ardından haber veririm n'oldu ne bitti.
Öf be, resmen sevmiyorum uyanmayı...
Not: Huysuzluğum üstümde.. Tam üstümde hem de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder