23 Nisan'da Belediye makamına da bir çocuk insanı oturtmak ve nacizane fikirlerinden faydalanmak adettendir malûm. ama "yerime geçmek için şalı olan bir çocuk insan gelirse, kalkmam yerimden" isimli kitabımda da yazdığım gibi, "çocuk insanlara şal yerine kazak kültürünü benimsetelim, kazak giysinler. baharda da hırka giyerler ama şal büyük insan işidir, lütfen yani.. rica edicem." diye yazılmış satırları okudum. Çocuk insan anlayışla karşılarken, ebeveynleri "sana mı soracağız?" sorucevabı geldi. Çok üzüldüm ve "kalkmıyoru. koltuk benim, belediye benim" karşılığını verdim, çocuk bayramına yakışır bir çocuklukla.
Sevgili çocuk insanla çektirdiğimiz fotoğrafı görebilirsiniz. Gördüğünüz gibi kalkmadım. Şal olmasa, çocuk insanı oturtur ben de kantine çay içmeye inerdim ne güzel. Hep kısmet işte. Seneye inşallah.
başkanım, galiba o şal değil, "panço". ne var ki, şal da olsa, panço da olsa o şey bir kazak değildir, size katılıyorum. çocuk insanlar büyümeden şal, meksikalı olmadan panço giymemelidir, edepleriyle ve kazaklarıyla insan içine çıkmalıdırlar.
YanıtlaSilsizin gibi duyarlı insanlar oldukça bu belediyenin sırtı yere gelmez sayın vardar.
YanıtlaSil